تقریبا حدود پنج سال پیش، چند نفر در «زوریخ» تصمیم گرفتند تا موبایل های هوشمندشان را روی دست خود ببندند. در آن زمان، اندازه قطعات سخت افزاری کوچک تر شده بود و گروه مورد بحث، می خواست پتانسیل ابزارهای پوشیدنی را بسنجد. به همین دلیل بود که اقدام به بستن موبایل های خود بر روی دست شان کردند و در راهروهای ساختمان گوگل می رفتند و می آمدند.
آنها در گوگل مشغول به کار بودند و وانمود می کردند آنچه بر روی مچ دست خود بسته اند، یک ساعت هوشمند است. با همین کار، درک کردند که استفاده از یک کیبورد روی ساعتی هوشمند، امری کاملاً غیر ممکن است و از طرفی، متوجه گشتند که دریافت به موقع اعلانات، مهم ترین ویژگی یک اسمارت واچ به شمار می رود. حال آنچه گوگل می سازد، حاصل آزمایشات اولیه همین افراد است.
گوگل به فرمول عجیبی باور دارد و می گوید که همه کارمندانش، می توانند بیست درصد یا یک پنجم از زمان خود را به پروژه ای که تصور می کنند آینده دارد، اختصاص دهند. حاصل همین تفکر، محصولات و سرویس هایی نظیر Gmail، گوگل نیوز و AdSense بوده، اما می توانید پلتفرم اندروید ور و به طور کلی تمام تلاش های شرکت مورد بحث در زمینه ساعت های هوشمند را نیز به این لیست اضافه کنید.
«دیوید سینگلتون» (David Singleton) مدیر توسعه ساعت های هوشمند گوگل می گوید: «چندتایی از توسعه دهندگان سطح پایین و برخی مدیر تولیدها، ۲۰ درصد از زمانشان را کنار هم گذاشته بودند و برخی ایده ها را برای پلتفرمی پوشیدنی جمع آوری کرده بودند. در واقع آنها تبدیل به تیمی در زوریخ شده بودند که موبایل خود را روی دست می بستند و وانمود می کردند که آن، یک ساعت هوشمند است.»
در سال ۲۰۱۳، سینگلتون به عنوان مدیر پروژه اندروید ور برگزیده شد و حالا طور مستقیم، به «هیروشی لاکهایمر» (Hiroshi Lockheimer)، شخصی که اکنون مدیر اندروید در گوگل است، گزارش می دهد. او حالا وظیفه دارد تا یکی از قدیمی ترین تکنولوژی های جهان که در اصل مکانیزم ساعت است را دگرگون کند.
سینگلتون می گوید: «ساعت هوشمند دقیقاً همان چیزی است که گوگل توسط آن می تواند به زندگی اشخاص کمک کند.» او ایده های بزرگی برای اندروید ور دارد و معتقد است در آینده، این سیستم عامل می تواند حتی پیش از این که خودتان بخواهید احساس کنید که بیمار شده اید، این موضوع را با پزشکتان در میان بگذارد. وی ادامه می دهد: «در ۲ الی سه سال آینده، زندگی مانند حالا نخواهد بود و موارد بسیاری تغییر خواهد کرد، چه رسد به پنجاه سال بعد.»
البته اندروید ور راه بسیار درازی پیش روی خود دارد و به طور کلی ساعت های هوشمند هنوز در نخستین دوره رشد خود هستند.
ابزارهای پوشیدنی از میانه دهه ۸۰ میلادی تلاش داشته اند تا راه خود را به زندگی کاربران باز کنند اما اولین باری که افراد توانستند یک ساعت هوشمند حقیقی داشته باشند، در ژانویه ۲۰۱۳ و زمانی بود که Pebble اولین ساعت خود را توسط جمع سپاری (جذب سرمایه عمومی) عرضه کرد. سپس، گوگل در سال ۲۰۱۴، اندروید ور را معرفی نمود. در انتهای همان سال، اپل ساعت هوشمند خود را معرفی کرد ولی آن را در سال ۲۰۱۵ به بازار عرضه نمود.
03_android-wear-pattern-w1150
تعداد خریداران ساعت های هوشمند هم در حال افزایش است و گزارشات موسسه های تحقیقاتی نشان می دهد که فروش این دسته از محصولات در سه ماهه چهارم سال ۲۰۱۵ برای اولین بار از فروش ساعت های لوکس پیشی گرفته است.
گوگل، اپل و Pebble شرکت هایی هستند که ساعتی هوشمند توسعه داده اند اما در حقیقت، خودشان هم نمی دانند که چرا این کار را کرده اند
زک کوئن (Zak Cohen) که یکی از توسعه دهندگان برتر اندروید ور در لندن است، می گوید که مردم با احتیاط، به این ابزارها علاقمند هستند. او البته بیان می کند که گوگل، اپل و Pebble شرکت هایی هستند که ساعتی هوشمند توسعه داده اند اما در حقیقت، خودشان هم نمی دانند که چرا این کار را کرده اند. سوال اصلی این است که اگر موبایلی در جیب داشته باشید، چرا باید یک نمایشگر کوچکتر را روی مچ دستتان ببندید؟
سینگلتون البته با این دیدگاه مخالف است و می گوید: «تصور نمی کنیم این تکنولوژی تولید شده باشد تا مشکلی را حل کند که هنوز آن را نیافته. تصور می کنیم که هسته مشکلات را می دانیم و به طور کلی، به همین دلیل است که می کوشیم تا آن را حل کنیم و همه تلاش هایمان هم بر همین اساس است.»
اما یکی از مشکلات اصلی این است: چگونه یک ساعت هوشمند می تواند سایر گجت ها را بی استفاده کند؟
سینگلتون می گوید که کارمندان گوگل در پایتخت انگلیس در ابتدا بر روی بهبود تجربه موبایل متمرکز بودند اما بعداً وظیفه آنها تبدیل شده به توسعه اندروید ور: «در ابتدای کار افرادی را به استخدام در آوردیم که به خوبی می توانستند ستون های یک پلتفرم را استحکام بخشند و پیشتر تجربه چنین کاری را هم داشته اند.»
گوگل البته در این میان نمی گوید که چه زمان به شکل رسمی پروژه توسعه ساعت های هوشمند و پلتفرم مخصوص آنها را کلید زده است. اما به نظر می رسد که در سال ۲۰۱۱، این شرکت آزمایشات کوچکی را آغاز کرده است.
سینگلتون همچنین می گوید که مدیر کنونی اندروید، آقای لاکهایمر بوده که به شدت پیگیر پروژه ساعت هوشمند گوگل شده. سینگلتون که در آن زمان در مانتین ویو و مقر اصلی گوگل مشغول به کار بوده، می گوید: «هیروشی لاکهایمر فکر می کرد که باید پروژه ساعت هوشمند جدی تر گرفته شود و به همین دلیل از من خواست تا به تیم اندروید ور بپیوندم. سپس تیم کاملی دور هم جمع شد و او گفت: این یک موقعیت عالیست، بیایید این پروژه را آغاز کنیم.»
دفتر گوگل در لندن که بخشی مدیریت اندروید ور از آنجا صورت می گیرد.
حالا ۱۸ گجت از اندروید ور استفاده می کنند و این پلتفرم بیش از ۴۰۰۰ اپلیکیشن دارد. تیم اندروید ور متشکل از ۱۲۰ نفر است که ۲۰ الی ۳۰ نفر از آنها از لندن کار توسعه این پلتفرم را دنبال می کنند. خود دیوید سینگلتون که در اصل مسئول پلتفرم اندروید ور است، در انگلیس سکونت دارد. بخش های مهمی از این پلتفرم نیز از سوی مهندسانی که در لندن مستقر شده اند، توسعه یافته اند. اگر به خاطر داشته باشید، در سال گذشته اندروید ور آپدیتی را دریافت کرد که کاربر توسط آن می توانست خودش حالت یک اموجی را روی نمایشگر بکشد، و سپس سیستم آن را تشخیص می داد و برای شخصی خاص ارسالش می کرد. این یکی از قابلیت هایی است که تیم لندن به اندروید ور افزوده.
«تصور می کنیم که ابزارهای پوشیدنی به شدت استعداد آن را دارند که زندگی کاربران را دگرگون کنند»
سینگلتون خبر می دهد که عملکرد اندروید ور بر سه ستون استوار شده است: تعامل با جهان، ایجاد نیروی تازه و اپلیکیشن های سلامتی. وی باور دارد که چنین عملکردی، در اصل همچون دیدگاه اصلی گوگل از آینده ای متصل به اینترنت و تعاملی تر است.
وی همچنین به راحتی بیان می کند بیشتر مواردی که به آنها اشاره دارد، حالا هنوز از نظر فنی قابل دسترسی نیستند، دقیقا مانند اینکه وقتی تلفن های هوشمند تازه ظهور کرده بودند، ساخت یک ساعت هوشمند امکانپذیر نبود.
وی برخی از این موارد را به شکلی جامع تر توضیح می دهد:
ابزارهای پوشیدنی می توانند مانند یک نگهبان برای شما در جهان امروزی ایفای نقش کنند.
برای اینکه بیشتر این موضوع را تفهیم کند، سینگلتون شروع می کند به خالی کردن جیب هایش؛ کارت اعتباری، پول نقد و کلید. سپس می گوید که همه این ها می توانند جایشان را به ساعت هوشمند شما بدهند: «در دو الی سه سال آینده کسی نیاز ندارد تا این ها را همراه خود داشته باشد. اما در پنجاه سال بعدی قطعا چنین چیزهایی وجود نخواهد داشت. تصور می کنیم که ابزارهای پوشیدنی به شدت استعداد آن را دارند که زندگی کاربران را دگرگون کنند.»
می توانیم به کاربران قدرتی بدهیم که امروز از آن بی بهره اند.
سینگلتون باور دارد که ابزارهای توسعه یافته توسط گوگل به خوبی توسط یک ساعت هوشمند قابل استفاده اند. از دستیار های مجازی گرفته تا اینترنت اشیا. وی سپس همین بخش را به سه قسمت تقسیم می کند.
دانش: گوگل و به طور کلی جامعه تکنولوژیک، در آستانه یک دگرسویی بزرگ قرار دارد و می خواهد اطلاعات را از طریق دستیارهای مجازی و هوش مصنوعی به دست کاربر برساند. Google Now، Siri و Cortana نمونه هایش هستند. در آینده قرار است اطلاعات مختلف به سمت شما بیاید نه اینکه شما در پی اطلاعات بگردید. این تغییری بزرگ است؛ مخصوصا برای شرکت های کوچک تر. شما در یک موبایل، می توانید انتخاب کنید که چه اطلاعاتی را دریافت کنید ولی در نمایشگر کوچک ساعت، حق انتخابی ندارید و این اطلاعات خواه ناخواه به سمت شما می آید.
ارتباط: شما قرار است از ساعت هوشمند خود استفاده کنید، بدون اینکه قرار باشد موبایل تان را از جیب خارج کنید. گوگل در این راستا، تلاش می کند با هوش مصنوعی خودش، ایمیل یا پیام هایی که دریافت می کنید را اسکن کرده و پاسخ های مناسب را به شکل آماده در اختیارتان قرار دهد.
کنترل جهان پیرامون: به هر وسیله ای که کنار خود می بینید فکر کنید. چراغ، پروژکتوری که در اتاق قرار دارد یا سایر وسایل. همه این ابزارها بالاخره روزی به اینترنت متصل خواهند شد. اسمش هم هست «اینترنت اشیا». ساعت های هوشمند، ابزارهایی کاملا ایده آل برای مدیریت کردن سایر گجت های متصل به اینترنت هستند.
بالا بردن سطح سلامت کاربران.
اندروید ور همین حالا برخی از این قابلیت ها را دارد. برای مثال کاربر می تواند ضربان قلب خود را مشاهده کند، ببیند که چند قدم برداشته و مواردی از این دست. اما سینگلتون می خواهد که در آینده، این ویژگی ها بسیار بیشتر از حالت کنونی شان شوند.
وی در همین رابطه می گوید: «ما باور داریم که پزشک شما در مواقع ضروری باید توسط اطلاعات ساعت هوشمند تان، با شما تماس بگیرد و از احتمال مریض شدنتان بگوید. اینکه شما بخواهید برای یک بیماری به پزشک زنگ بزنید، امری پذیرفته شده نیست. البته برای این کار، سنسورهای بیشتری هم باید به ابزارهای پوشیدنی اضافه شود و در حال حاضر، همین مسئله یکی از مشکلات ماست.»
مشکل اما به همین جا خلاصه نمی شود؛ در حال حاضر، دلایل کاربران برای نخریدن یک ساعت هوشمند بیشتر از دلایل شان برای خرید آن است.
سینگلتون حاضر نمی شود بیان کند که حالا، چه تعداد گجت مبتنی بر اندروید ور در سراسر جهان فعال هستند. اما در هر صورت می توان پنداشت که تعداد آنها در برابر ابزارهای اندرویدی، بسیار ناچیز است چرا که اینک بیش از ۱.۴ میلیارد گجت مبتنی بر اندروید در سراسر زمین مشغول به کار است.
تحقیقات اخیر نیز نشان می دهند که در زمینه ساعت های هوشمند، اپل واچ اکنون پیشتاز است. موسسه آماری IDC می گوید که در سه ماهه نهایی ۲۰۱۵، اپل موفق به فروش ۴.۱ میلیون ساعت هوشمند شده است. از سوی دیگر، می توان دید که تعداد اپ های نصب شده بر ساعت های مبتنی بر اندروید ور، به طور کلی بین ۱ الی ۵ میلیون بوده.
در همین راستا، سینگلتون می گوید که امیدوار است در نهایت رقابت به نفع کاربران باشد: «اگر برگردید عقب و به روزهای ابتدایی تلفن های هوشمند نگاه کنید، تصور می کنم خطوط موازی بسیاری در آن زمان هم دیده می شد.»
در ۲۰۰۹، یک سال می شد که موبایل های اندرویدی در بازار حضور داشتند و آیفون، سه برابر فروش بیشتری داشت. اما به یک باره فروش موبایل های اندرویدی افزایشی چشمگیر پیدا کرد. شاید در آینده سرنوشت پلتفرم اندروید ور هم چنین باشد.
«آنجلا مک اینتایر» (Angela McIntyre) یکی از تحلیلگران ارشد موسسه تحلیلی «گارتنر» است که در این رابطه می گوید: «می توانیم آنچه امروز در زمینه ساعت های هوشمند رخ می دهد را با اتفاقاتی که سال ها پیش برای موبایل ها رخ داد مقایسه کنیم. اگرچه اپل ابتدا با آیفون پیشتاز بود اما پس از آن پلتفرم اندروید به سادگی آیفون را جا گذاشت. انتظار دارم همین اتفاق در مورد ساعت های هوشمند نیز رخ دهد.»
سوال دیگری که اینجا مطرح می شود، این است که آیا سازندگان ساعت های هوشمند به اندروید ور، همچنان به عنوان یک پروژه آزمایشی نگاه می کند؟ سینگلتون می گوید: «فکر می کنم این دیدگاه در مورد همکاران سخت افزاری مختلف متفاوت باشد. برخی از شرکت هایی که با ما کار می کنند، به شکل عمیقی به دیدگاه های ما از آینده باور دارند و متعهد هستند که آنها را به حقیقت بدل سازند.»
وی ادامه می دهد: «برخی ها هم چندان اعتقادی به این پلتفرم و بهبودهایش ندارند. شاید اندروید ور نقشی در هسته اصلی تجارت های امروزی نداشته باشد اما آنها احساس می کنند که این استعداد در آینده وجود خواهد داشت. بیشتر ترجیح می دهیم با شرکت هایی کار کنیم که به دیدگاه های بلند مدت ما از اندروید ور باور دارند.»
در نهایت به این نتیجه می رسیم که دیدگاه گوگل از آینده ساعت های هوشمند چنین است: ابزاری که روی مچ دست قرار می گیرد و تلاش می کند تا شما را با زندگی سالم تری آشنا کند، اطلاعات مختلف را در اختیارتان قرار دهد و جهانی پر از ابزارهای مختلف که به اینترنت متصل هستند را در کنترل شما قرار دهد.
این همان دیدگاهی است که تولید کنندگان ساعت های هوشمند و همکاران گوگل هم می خواهند در آن نقشی داشته باشند. اینک، باید صبر کرد و دید که مردم عادی چه زمان به این باور می رسند که به ساعتی هوشمند نیاز دارند.
خبرنامه وب سایت:
تبادل لینک هوشمند